سیده خدیجه مرادیان گیزه رود؛ عزت اله قدم پور؛ مسعود صادقی؛ محمد عباسی؛ فیروزه غضنفری
چکیده
هدف اصلی پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری طرد همسالان بر پایهی یک طرح پژوهشی آمیخته (کمّی - کیفی) و بررسی اثربخشی برنامهی آموزشی مبتنی بر این مدل در پرخاشگری، خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان بود. در قسمت کیفی جامعهی هدف شامل کلیهی آموزگاران مقطع ابتدایی و کلیهی اساتید رشتهی روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه‌های ...
بیشتر
هدف اصلی پژوهش حاضر تدوین مدل ساختاری طرد همسالان بر پایهی یک طرح پژوهشی آمیخته (کمّی - کیفی) و بررسی اثربخشی برنامهی آموزشی مبتنی بر این مدل در پرخاشگری، خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان بود. در قسمت کیفی جامعهی هدف شامل کلیهی آموزگاران مقطع ابتدایی و کلیهی اساتید رشتهی روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه‌های شهر کرمانشاه می‌شد که از این تعداد 21 آموزگار و 10 متخصص تعلیم و تربیت با روش نمونه‌گیری از نوع هدفمند انتخاب شد. در قسمت کمّی جامعه مد نظر شامل کلیهی دانش‌آموزان دبستانی شهر کرمانشاه بود که تعداد 311 نفر از ایشان به‌عنوان نمونه و به‌صورت خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند در بخش آزمایشی جامعهی این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دختر ششم ابتدایی شهر کرمانشاه می‌شد که به‌صورت در دسترس 32 نفر از آن‌ها به شکلی کاملاً تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ضعف‌های خانوادگی، ضعف در درک دیگران و ضعف در زبان و تعامل به‌صورت غیرمستقیم و سازه‌های مشکلات روان‌شناختی، ضعف‌های تحصیلی و عدم جذابیت ظاهری به‌صورت مستقیم بر طرد همسالان تأثیر می‌گذارند. این مدل در قسمت کمّی با داده‌های میدانی برازش پیدا کرد. در قسمت آزمایشی نتایج نشان داد که برنامهی آموزشی در مرحلهی اول پرخاشگری را کاهش و خودکارامدی را افزایش می‌دهد و بدین طریق زمینه را برای ارتقای سازگاری اجتماعی بیشتر دانش‌آموزان فراهم می‌آورد.
